In september maakte ik nog een mooi motortripje waarbij ik nog drie rustieke campings bezocht. Eerst vlug via de mooie A89 richting Gimel Les Cascades. Dit had een nostalgische reden, mijn reisgenoot ging hier als kind altijd naar de camping aan het meer en wilde weer eens gaan kijken. Helaas was deze camping dicht maar er gingen geruchten dat ie weer geopend zou worden. Dat zou een goed idee zijn, de ligging bij het meer is geweldig! Via een mooie rit langs Rocamadour bereiken camping Le Rêve. Nieuwe eigenaars Richard en Lucile kozen na carrières in Bretagne voor een campingleven in de Lot! Het is een fijne, groene en rustige camping en we nemen ons intrek in een chaletje. Elke avond wordt er een nieuw menu gekookt, handig voor motorrijders die geen kookspul bij zich hebben!

Op fraaie camping Perigord Vacances vlak bij Lascaux wordt op deze november avond de jaarlijkse vergadering van La Via Natura gehouden. Dit is een groep Franse campings die zich verenigd hebben met als doel: kleinschalig toerisme bieden, kennis en liefde voor je omgeving delen en ecologische verantwoordelijkheid nemen. Ik werk al een tijd met deze prettige club. Zij hebben me gevraagd om een praatje te houden over Rustiek Kamperen en om samen eens van gedachten te wisselen. Er zijn ook wat nieuwe leden bij. We zijn natuurlijk in Frankrijk dus na de vergadering gaat het los met lekker eten en goede wijntjes! Dit gebeurt allemaal in het eeuwenoude kasteelachtige woonhuis van de grootouders van Alban, de jonge eigenaar van Perigord Vacances. Ik maak het niet te laat want ik wil nog enigszins in staat zijn om de camper netjes op de weg te houden morgen! Ik kruip in mijn hefdak en gelukkig heeft de bus een standkachel die ik zachtjes laat lopen want het is steenkoud. De lucht is glashelder en miljoenen sterren zijn te zien. Op het Franse platteland is weinig storend licht en zijn de nachtelijke hemels schitterend. De volgende dag kruip ik na een gezellig ontbijtje met de Via Natura leden in de camper voor een ritje van ongeveer 400 km naar mijn eigen camping. In de vroege ochtend is de zon op de wolken die in het dal blijven liggen spectaculair. Ik neem de A89, een prachtige tolweg die op grote hoogte door de Auvergne kronkelt. Dit gaat toch wat sneller dan helemaal binnendoor. De bus rijdt prima, je voelt wel dat je met een zwaar bakbeest op stap bent maar deze heeft de sterke 150 PK turbodiesel met automatische DSG bak. Ik realiseer een verbruik van tussen 1 op 11 (snelweg rond 120 km per uur) en 1 op 14 (binnendoor rijden).  

(Einde van deze roadtrip met de VW.)

Foto: Perigord Vacances

Het is ongeveer 150 kilometer naar mijn volgende bestemmingen. Het valt me onderweg op hoeveel eucalyptusbomen Portugal inmiddels telt. (een maand later heerst hier een grote bosbrand) Twee campings liggen relatief dicht bij elkaar, de eerste die ik bezoek is Tapadinho bij Vila Nova de Oliveirinha. Wat een mooie plek hebben Lidy en Liesbeth hier gecreëerd! Veel groen tussen imposante natuurstenen, een prachtig nieuw sanitair en mooie ruime plekken. Mocht je met je trouwe viervoeter reizen dan is die hier ook van harte welkom.

Dan door naar de familie Kramer van Quinta do Retiro.

Vroeg in de ochtend knalt het vliegtuig de wolken uit en zie ik de rivier Douro kronkelend opdoemen. Daaromheen de stad Porto, gedrapeerd over de heuvels. Deze keer geen lange roadtrip met motor of auto, het is nu even op en neer hoppen naar Portugal om daar de bewuste roadtrip te maken. Het is juni, een mooie tijd op campings te bezoeken en ik heb er zin in. De zon schijnt. Ik ben de lompe behandeling van de security op Schiphol alweer vergeten… De stad Porto dient nu alleen even als afhaalplaats voor mijn huurauto, maar wie weet is er later tijd om er even rond te kuieren? Voor tien uur zit ik al op de grote weg onderweg naar de eerste camping: Quinta Rural. Deze camping ligt in de ruige bergen van Noord-Portugal in de buurt van Cabaceiras de Basto. Daarvoor moet ik nog een mooie kronkelweg de berg op nemen tot bijna bovenaan waar de camping ligt met een prachtig uitzicht over de Serra. Natascha en Timon weten dat ik kom en vangen me op in de bar, fraai getimmerd met prachtig grijs hout. Dit mooie patina ontstaat door het hout ingesmeerd met afgewerkte motorolie heel lang in de zon te laten liggen. Na de koffie maken we een rondje over de camping inclusief de bezichtiging van een prachtig vakantiehuisje (er zijn plannen voor nog een paar mooie houten chalets). Ook is er een natuurbad met super-uitzicht en korte kennismaking met de paarden en de ezels. Er zijn al wat gasten, ze maken zich net op om met de mountainbikes de bergen in te trekken. Een hele rustige en ruige plek is het hier met een immense lucht en een bijna eindeloos uitzicht. Maar…. Tijd om te gaan!

Naar de volgende camping waar ik zal overnachten. Dit gaat helemaal binnendoor, eerst de berg weer af en dan slingerend langs de Rio Tamego en door de Serra Marão tot bij Gestaco. Hier ondanks de routebeschrijving toch via een avontuurlijke en eigenwijze omweg op de volgende camping terecht gekomen: Quinta das Corujeiras. Ook hier weer het wow-effect. Deze camping ligt op de flank van de berg en kijkt wijds uit op het dorp en verder het schitterende Douro dal in. Petra en Setha ontvangen me hartelijk en de brave honden draaien enthousiast om me heen. Naast een aantal yurts heeft deze minicamping nog een handvol plekken voor tenten of kleine kampeermiddelen. Doordat de camping steil tegen de bergwand aanligt zijn er terrassen gemaakt met plekken. Ieder met een eigen hangmat! Uiteraard kun je dus niet overal met de auto komen… Overal staan bloemstruiken en wijnranken en stroomt water. Kleine paden en trappetjes verbinden de terrassen met elkaar en het heeft geweldig veel charme. Op een stenen terras bij het huis kun je regelmatig heerlijk eten met uitzicht. Ik krijg voor de nacht een fraaie yurt waar ik na een gezellig wijntje met de eigenaars graag inkruip na een lange dag.
(wordt vervolgd) Meer over deze campings vind je op onze site, app en in onze gids! Foto' s zijn van de campings.

Het drukke seizoen inclusief campings bezoeken zit er weer op en het wordt tijd om weer eens achter de computer neer te strijken en alle bevindingen op te schrijven! Resumé: ik heb dit jaar 28 campings bezocht verdeeld over zo’n 5 verschillende tochten met auto of motor. Een deel ervan is voor de zomer al beschreven in het blog waar ik ben blijven steken in de tweede roadtrip…. (mei 2018)

Daar pakken we de draad weer op! Het weerbericht is zo grillig dat ik besluit de auto te nemen voor deze trip. Achteraf valt het reuze mee en heb ik onderweg alleen een paar druppels en wat bewolking! De eerste stop is 150 km pal oostwaarts bij Bonneblond in de Auvergne (Nieuwe naam: Bourbonnais) Een groot landgoed met een prachtige boerderij. Noot: kort na mijn trip vernam ik van de beheerders dat er problemen waren met de gemeente, (zie eerder blog) hierdoor kon de camping in 2018 niet open, laten we hopen dat het in 2019 goed komt want het is een prachtige rustieke camping.

Daarna richt ik de steven naar het zuiden via Boussac en Aubusson. Ik stop in het mooie plaatsje Felletin dat lijkt op een romantisch schilderij, met de rivier die loom langs de eeuwenoude huizen stroomt. Inmiddels is de zon ook weer terug.

Helaas wordt de idylle verstoord door een telefoontje van de garage waar mijn Landcruiser gemaakt zou worden dat de auto toch veel erger kapot is dan ze dachten! (zie eerder blog) Dat wordt weer veel bellen met de ANWB!

Maar daar kan ik daar weinig aan doen en ik ga met de huurauto dus maar verder via La Courtine; waar vroeger ook Nederlandse militairen gelegerd waren; naar Ussel. Vandaar is het nog een klein stukje naar Camping Chantegril net voor Liginiac. Dit is de fijne camping van Johan en Carla die uitgestrekt ligt op de flank van een helling en omringd door bos. Er is een gezellige bar, een goed zwembad, prachtig sanitair en er worden veel leuke activiteiten georganiseerd, waaronder boogschieten en leuke tochten in de natuur. De sfeer is gemoedelijk en jong en oud voelt zich hier thuis. Typerend is de grote pot koffie die ’s ochtends klaar staat als je je broodjes komt halen bij de receptie. Er zijn ook safaritenten en één ervan wordt mijn onderkomen voor de nacht, die van mij heeft zelfs een eigen WC in een kleine houten cabine ernaast. De volgende ochtend is het prachtig weer en ik maak met Johan en Carla nog een wandeling door het bij de camping horende bos waar een nieuw speelhonk tevens boogschietplek wordt gecreëerd. In de wijdere omgeving is het één en al natuurschoon en vind je veel water, waaronder de Gorges de la Dordogne. Het is hier echter nog lang niet zo druk als zuidelijker langs de Dordogne, dus rustzoekers zitten hier ook goed.

De foto is bij Felletin

Afgelopen weekend waren we als rustiek kamperen en voor onze eigen camping La Montgarnie op het Kip Experience, de beurs van de gelijknamige caravan bouwer uit Hoogeveen. Het was gericht op hun kleine en sportieve caravan: de Shelter, en pastte daarom goed bij ons. Het was een kleine en gezellige bijeenkomst waar ongeveer 1000 mensen zijn geweest ondanks het abominabele weer. Dag 1, ijskoude wind en dag 2, regen en hagel afgewisseld door zonnige perioden! Aardig wat mensen gingen met een gids, een sticker of een folder naar huis of maakten gewoon een gezellig kampeerpraatje dus we waren toch best tevreden. De tweede dag kregen we in ieder geval een nieuwe Kip Shelter tegen de kou, dus dat was mooi! Door het weerbericht besloten we een B&B te nemen vlak bij Hoogeveen, en dat was ook een geweldige experience! We sliepen in de vijvertuin. Prachtige (rustieke!) setting met prachtige vijver, fijne kamer, super aardige gastvrouw en een ongelooflijk ontbijt. Een aanrader dus... Die avond aten we in Het Postkantoor in Hoogeveen. Daar alleen superlatieven voor de sfeer, het personeel en het bier (Maallust). Het eten vond ik qua prijs/kwaliteit/kwantiteit verhouding beneden de maat, jammer! De volgende avond gingen we naar 1 van de campings uit de gids: Rustiek Kamperen in Nederland en België: Natuurkampeerterrein De Voscheheugte in Mantinge. Deze is sinds enkele maanden overgenomen door een enthousiast jong stel: Ruben en Chantal. Naast een mooie rustieke camping baten ze ook een heel gezellig en goed eethuisje op het terrein uit. Gevestigd in een oude schuur met een mooie haard in het midden eet je er heerlijk. Wij hadden het populaire verrassingsmenu en dat vonden we erg goed smaken en origineel. PS door het slechte weer heb ik alleen een redelijke foto van onze B&B.

Eind oktober maakte ik nog een roadtrip om campings te bekijken en eigenaren te ontmoeten. Het seizoen is dan wel zo goed als voorbij maar zo kun je wel even rustig alles bekijken en van gedachten wisselen met de eigenaar. Het is dan wel prettig als het weer meewerkt; zeker omdat ik ook altijd foto's maak. In dit geval was dat zeker zo: een strak blauwe hemel met een mooie herfstzon! Ik vertrok vanaf mijn eigen camping in Bourgogne en via het wijnstadje Saint Pourcain kwam ik na diverse kleine landweggetjes aan op Les Gandins. het ligt op een vlak stuk grond aan de rivier Sioule in de buurt van de plaats Saint Germain de Salles. Bij "Auvergne", waar we ons bevinden, denk je aan bergen, maar hier is het nog aardig vlak. Ik werd vriendelijk ontvangen door het echtpaar Teyssier en rondgeleid over het ruime terrein met heel veel plaats om te spelen en te wandelen. De accomodaties bevinden zich op circa 1 ha maar daaromheen ligt nog een groot stuk land. Ook de omgeving van de rivier is erg aantrekkelijk. De familie Teyssier woonde vroeger in zuid Frankrijk maar besloot een paar jaar geleden om het roer om te gooien en dit mooie oude domein helemaal op te knappen. Ook de Fransen kennen dus het ik vertrek gevoel! Ik vond het een goede, sfeervolle rustieke camping waar ze ook andere accomodaties hebben. Veel meer foto's en info over Domaine les Gandins vind je op onze site, op de app en natuurlijk in de gids.

Na het bezoek aan les Gandins ging ik verder zuidwaarts... De bedoeling was een tour te maken met een rondje Spanje onder Madrid door. Omdat het weer nog erg goed was kon ik op heenweg mooi ook nog flink wat campings in Frankrijk meepikken. De A75 onder Clermont vind ik altijd een fijne weg om naar het zuiden te rijden. Veel minder druk, een mooi landschap en ook nog eens bijna helemaal gratis! Je betaalt alleen voor de brug bij Millau maar die investering is zeker de moeite waard. De vroegere rommelige route door Millau duurt een uur langer en de tocht naar en over de brug vind ik iedere keer weer een belevenis. Maar zo ver was ik nog niet, eerst een stop bij Louis van Domaine de Longat. Deze rustige camping ligt net buiten het dorp St. Germain de Lembron, zo'n 10 km onder Issoire. Je arriveert op het kampeerveld: sappig groen gras met een weids uitzicht over de Auvergne met in de verte de toppen van de Livradois. Je zit hier op 450 meter hoogte. De krasse eigenaar Louis is al meer dan 40 jaar in Frankrijk en woont in een klein kasteel (uit 1500) bij de camping en klust nog volop. Herenhoeve is trouwens een betere benaming want er wordt ook nog geboerd op het omliggende terrein van 50 ha. Longat is eenvoudig opgezet, ook het sanitair, en geschikt voor kampeerders op zoek naar eenvoud en rust maar ook zeer handig voor doorreizigers. Je zit zo weer op de grote weg. We maakten een wandelingetje over het ruime terrein waar nog wat verrassend mooie kampeerplekjes tevoorschijn kwamen achter het groen. Allemaal met uitzicht! Deze camping staat op onze site en in de Frankrijk gids. 

Het is nog koud en zelfs mistig als ik nog voor 8 uur in de auto stap voor de volgende etappe. De planning is om vandaag drie campings kort te bezoeken, en afhankelijk van de tijd nog één of twee uitgebreidere bezoeken. Plannen is niet altijd makkelijk in verband met de grote hoeveelheid tijd die je soms nodig hebt om over kleine wegen bij de campings te komen en/of aanwezigheid van de campingbaas! Ook wil ik zo'n bezoek niet afraffelen en relaxt even rondkijken, praten en foto's maken. Zodra ik uit het dal ben breekt de zon door en komt het Zuid-Frankrijk gevoel weer een beetje terug. De drie eerste campings die ik bekijk liggen dicht bij elkaar (rondom La Salvetat sur Agout) en ze zijn alle drie zeker de moeite waard: Goudal, Domaine Le Peyral en Le Pioch. Je kunt ze alledrie vinden in de gids en op de site voor een uitgebreidere beschrijving. Na Le Pioch in Fraïsse neem ik de schitterende binnendoor route D169 richting St. Pons. Je rijdt hier op 1000 m hoogte door bos, langs meren en in een Alpen-achtig landschap van de "Monts de l' Epinouse". Het valt me op dat de koeien hier pikzwart zijn. Net voor St. Pons vind ik de afslag naar La Borio de Roque, goed kijken want het valt niet heel erg op. Een ruige onverharde weg van 1,5 km brengt me het dal in waar de camping knus en beschut ligt bij een beek. Deze camping bestaat al een hele tijd en is nu in Nederlandse handen van Berend Jan en Cora. Die zijn hier lekker bezig! Naast de mooie rustieke camping midden in het groen en de gîtes bij het hoofdgebouw zijn ze ook begonnen met een houtzagerij/bedrijf met hout uit eigen bos. De camping zelf beslaat zo'n 2,5 ha maar er ligt op de flanken van de berg nog ruim 100 ha woud. De twee mooie chalets op de camping zijn van "eigen" hout gebouwd. Met een tevreden gevoel sluit ik dit bezoek af, het is inspirerend om met eigen ogen te zien wat een mooie rustieke campings er zijn en op welke manier de eigenaren zich (goed) redden! Het woord pionieren komt in me op... Het is net na de middag en de bedoeling is om mijn avond-bestemming, iets voorbij de Spaanse grens, te halen. Ik kan die middag nog makkelijk een camping bezoeken... 

Na Borio is het lunchtijd en ik rijd een tijdje vruchteloos op zoek naar een leuk restaurantje. De befaamde Franse middagmenu's zijn niet te versmaden. Meestal vind je 3 gangen tussen 12 en 15 euro. Wel exact tussen 12 en 2 uur aanschuiven, de tijden zijn redelijk heilig! Maar dat lukt me vandaag niet ondanks de fraaie route en de dorpjes onderweg. Geeft niks, bij de supermarkten hebben ze ook lekkere dingen en ik eet heel romantisch op de parkeerplaats van de Super U net voor Narbonne. De route is inmiddels overgegaan van berglandschap naar een vlak landschap met veel kanalen. Het waait hier bijna altijd, maar de hemel is strakblauw en de temperatuurmeter geeft 24 aan! Ik ken drie campings in het laatste hoekje van Frankrijk onder Perpignan (die vind je in de gids en op de site) en besluit er voor vandaag nog één te bezoeken: Mas d' en Bacou. Hiervoor neem ik een stukje péage en ga er bij le Boulou weer af, net vóór de grens. Deze camping ligt een stuk rijden de bergen in, bij Reynès. Het zijn smalle weggetjes, deels onverhard. Ik verheug me op de aankomst bij de camping want ik weet dat je door de rivier moet rijden om er te komen, maar helaas... De route ligt droog. Ik word ontvangen door Ert en Anneke, de Vlaamse eigenaars, en we maken een toer over het ruime terrein. Leuk om te zien hoe ze allerlei slimme oplossingen hebben bedacht om de camping handiger te maken. De camping zelf is heel ruim, echt rustiek en ligt langs het riviertje de Ample. Het is hier super rustig want zeer afgelegen, voor tochtjes moet je dus zeker eigen vervoer hebben. Ik geef maar niet toe aan de verleiding om nog één van de schattige Pyreneese berghondjes van hun nestje mee te nemen (ik heb al een hond!). Tijd om weer te gaan... Er schijnen geweldige 4wd weggetjes te zijn hier door de bergen, ook routes die de grens oversteken. Maar volgens Anneke heb je daar echt uren voor nodig. En de avond valt al vroeg dus ik besluit maar om de gewone binnen-route te nemen via Céret-Le Perthus. Mijn avond stop zal zijn in Cistella, bij Figueres, waarover later meer. Ik heb die dag 299 km achter de wielen en 5 campings gezien, een record! 

Een van mijn favoriete overnachtingsplaatsen in Spanje is toch wel Can Lluis. Het is geen camping maar wel zeer rustiek. Je vindt hier smaakvolle appartementen maar ook een mooie pipowagen. Zo kun je er toch een beetje kamperen! Het kleinschalige complex ligt boven op een berg achter het dorp Cistella. Er loopt een ruige, onverharde weg naar toe van een km of 2. Door deze unieke ligging is de rust hier totaal en heb je ook prachtig uitzicht. De gebouwen zijn uit natuursteen opgetrokken en daaromheen vind je de overdekte zomerkamer "El Paller", het zwembad en het BBQ terras. Verder zijn er ruime velden en olijfbossen om te spelen en te wandelen. Alles is met veel smaak opgezet. 10 jaar geleden zijn de Nederlandse eigenaars: Rinus en Carien, met een eeuwenoude ruïne begonnen. In de loop van de jaren werd het met veel geduld en energie uitgebouwd naar het heerlijke vakantieverblijf dat het nu is. De sfeer is heel relaxt. Can Lluis is ook volledig selfsupporting: water uit eigen bron en electriciteit uit zonne-energie. Regelmatig kun je aanschuiven voor een lekkere maaltijd maar beneden in het dorp zijn ook leuke restaurants. De locatie is geschikt voor uitstapjes naar het door Salvador Dali beroemde Figueres, maar ook in de natuur van de Emporda. Het verrassend mooie Girona ligt op 45 km en de kust op 25 km. Can Lluis is trouwens zowel hond- als motorvriendelijk! Ik ben er nu neergestreken omdat ik vanuit hier de Catalaanse rustieke campings wil bezoeken. Daarover meer in een volgend blogje!  

Een rustige dag vandaag... Even een beetje relaxen nadat ik hiervoor in 2 dagen 9 campings heb bezocht. Twee staan er vandaag (20 oktober) op het programma, allebei net over de grens ten noordwesten van Figueres. Ik wil net in de auto stappen als Rinus, van Can Lluis, me aanbiedt om het tochtje op de motor te doen! Ik mag dan gebruik maken van de blitse Motoguzzi V7 Stornello en zo'n aanbod sla je natuurlijk niet af. Rinus rijdt mee op zijn imposante GS. Eerst rijden we over landelijke kleine wegen naar Sant Llorenc de la Muga, een mooi plaatsje. Hier ligt camping La Fradera aan de rivier net buiten het dorp. Een prima en nette camping maar ik vind hem niet rustiek genoeg meer. De vaste verhuur heeft teveel de overhand genomen, het wordt nogal hokjes achtig. Ik besluit deze niet meer op te nemen in de volgende gids. Wat een verschil met de volgende camping die we na een mooie rit langs het stuwmeer Boadella de bergen in richting Franse grens bereiken: El Macanet. Deze mag het stempel "rustiek" met trots dragen! Heel natuurlijk gelegen midden in het bos, veel ruimte en rust en ook nog een relaxte ontvangst met koffie. Deze camping zul je ook dus vinden in de nieuwe editie van Rustiek Kamperen in Spanje en Portugal die eind januari 2017 verschijnt! Terug naar Cistella waar ik eens even lekker op de kaart (papier! Michelin!) de route van morgen ga uitstippelen.

Vrijdag 21 oktober 2016: de bedoeling is om die dag 3 à 4 campings te bezoeken en dan ergens tussen Lleida en Zaragosa te overnachten. Voor de eerste camping hoef ik niet ver, naar Maia de Montcal. Ik heb goede dingen gehoord over deze camping en ik wil het even met eigen ogen zien: Can Coromines. Het klopt, dit is een mooie, rustige camping met veel groen en ik besluit hem in de nieuwe gids op te nemen. Daarna wil ik naar Manso Coguleras maar die nemen de telefoon (nog) niet op! Niet erg, hier vlakbij is er nog één: Can Banal Rural. Doe ik die eerst en probeer ik daarna gewoon nog een keer bij Manso. Deze twee campings liggen circa 10 km van elkaar af. Het bezoek aan Can Banal wordt een uitgebreide door de vriendelijke en enthousiaste ontvangst van de eigenaars Stendert en Maria. Na de koffie krijg ik alles te zien tijdens een uitgebreide wandeling over het zeer ruime en groene terrein. Dit ligt heel rustig in de bergen achter Montagut. Ook de splinternieuwe en smaakvolle appartementen die in de 16de eeuwse hoeve worden/zijn gemaakt worden bewonderd evenals de gezellige bar. Hier wordt ook lokaal bier geschonken, dat schept een band! En het weer helpt ook mee met een knalblauwe lucht, een zonnetje en een graad of 20. Een fijne, vriendelijke, eenvoudige en autoluwe camping midden in de natuur is mijn conclusie. Op weg naar de volgende...

Via Olot, Vic en Manresa rijd ik westwaarts richting Lleida. Ik moet nog een plek voor de nacht hebben maar ik wil ook nog een paar uur rijden. De volgende dag moet ik in de buurt van Madrid zijn en ik houd wel wel van compacte, relaxte etappes. Kamperen wordt lastig in deze contreien, er is bijna niks. Een speurtocht op internet naar hotels levert niet op wat ik zoek... Maar voor een leuke overnachtingsplaats ben ik al te ver gereden. Ik kom in het deprimerende gebied tussen Lleida en Zaragoza. Kaal, stoffig, vol met vrachtwagens en armoedig... Het voelt met de vallende avond zelfs een beetje bedreigend. Hier word je als reiziger niet vrolijk van. Ik besluit maar door te rijden naar Zaragoza en boek daar een hotel. Schijnt een mooie stad te zijn! Eenmaal aangekomen staat er bij de receptie een rij van honderden mensen. Er zijn net een paar bussen leeggelopen, dat is fijn na een lange dag!  Met ongelooflijke traagheid wordt de rij weggewerkt en ik besluit eerst maar even in de stad een biertje te drinken en wat te eten. Enkele uren later is het een stuk minder druk en krijg ik eindelijk mijn kamer. Ik kijk uit naar morgen, dan kan ik mijn nieuwe speelgoed uitproberen! (zie volgend Blog) Wie overigens in het binnenland van Spanje wil kamperen en liefst ook nog een beetje leuk, heeft het niet makkelijk! Er is in Zaragoza wel een stadscamping maar die heeft een hele slechte reputatie. Je bent gewaarschuwd! Andere, betere campings zijn ver van de stad. Hier kun je dus beter een hotelletje nemen. De stand van de dag: 427 km en drie campings gezien. 

Na Zaragoza maak ik een trip via Castilla-La Mancha naar de Oostkust bij Peniscóla. Onderweg doe ik de volgende steden aan, ook om foto's te maken: Madrid (ben er toch vlakbij), Aranjuez, Toledo en het dorp Chinchón. Om met Aranjuez te beginnen: dit stelt als stad niet zoveel voor maar onderscheidt zich door een immens en prachtig park waar je uren kunt wandelen. In dit park schijnt de componist Rodrigo inspiratie te hebben opgedaan voor zijn beroemde stuk Concierto d' Aranjuez. Dit park loopt kilometers door tot het imposante Koninklijke zomerpaleis met prachtige galerijen en waterpartijen. In de langslopende rivier de Taag liggen de schildpadden te zonnen op de rotsen! Het bloed kruipt ook waar het niet gaan kan: even kijken wat voor camping er is. Aranjuez heeft een redelijk goede stadscamping die niet rustiek genoemd kan worden: camping Internacional. Toledo is een mooie stad met veel cultuur en geschiedenis en ligt spectaculair. Het cultiveert sterk de ridder sfeer en overal kun je zwaarden en messen kopen. Je hebt veel rommel maar ook een paar Spaanse topmerken zoals Muela. Voor Toledo kun je gerust een dagje uittrekken. Als je van koffie houdt, vergeet dan niet even langs te gaan bij Il Cappuccino, leuke tent met heerlijke koffie! Ook in Toledo is een goede stadscamping (Deze wel geprobeerd, een paar jaar eerder): El Greco. Chinchón is een prachtig dorpje ongeveer 20 km ten oosten van Aranjuez. Het is vooral bekend bij Madrilenen die in het weekend hun drukke stad ontvluchten. Vooral het authentieke dorpsplein valt op, omringd door hoge huizen met groene balkons. In veel hiervan zitten restaurantjes en op de balkons kun je met lekker weer romantisch eten. In de nauwe straatjes hoor je s 'avonds de muziek en het gestamp van de Flamenco-school! In of bij Chinchón is helaas geen camping.

De foto is genomen in het park te Aranjuez.

Vandaag een tussen-etappe van 465 km voor de boeg! Deze start bij Madrid en zal eindigen ergens aan de Middelandse zee. Het is 29 oktober en heel mistig hier op de hoogvlakte rond Madrid. Er liggen 2 campings op mijn route maar helaas zijn de eigenaren daarvan beiden niet aanwezig. Die zullen dus een andere keer bezocht moeten worden. Omdat het zo mistig is besluit ik niet binnendoor te rijden via Cuenca maar op de A3 te blijven richting Valencia. De mist lost zich op en al snel stijgt de temperatuur tot over de 20 graden met een strakblauwe lucht. Saaie stukken snelweg worden afgewisseld met indrukwekkende panorama's, bijvoorbeeld bij het stuwmeer Contreras. De rio Cabriol die het meer voedt markeert hier ook het begin van een veel ruiger en groener stuk natuur met de naam Serra Martes met toppen tot over de 1000 m. Ik laat Valencia voor wat het is, deze mooie stad is zeker de moeite waard maar ik ben er een paar jaar geleden al geweest. Ik besluit na de lange rondweg niet de tolweg te nemen richting Barcelona maar de alternatieve A7. Dit gaat opvallend goed. Ik besluit ergens in de buurt van Peniscola neer te strijken want dan kan ik daar vlakbij morgen camping L' Orangeraie bekijken. Het is nog even zoeken naar een slaapplek want het is een lang weekend in Spanje en veel mensen trekken naar de kust. Maar uiteindelijk vind ik een sfeervol hotel in oude Spaanse stijl pal aan het strand. (Hosteria del Mar, avenida Papa Luna 18) Personeel is ook aardig. Wat een verademing tussen de overige beton kolossen! Kamperen lijkt me hier geen optie, de camping waar ik langs kom bij het stadje is een opeenstapeling van kampeerwagens. Peniscola is wel een aardig plaatsje met een lange boulevard en een oud stadsgedeelte hoog op een rots. Ik maak er een mooi tochtje met de vouwfiets...

De route van Peniscola naar de volgende camping verklaart meteen de naam van de camping: L' Orangeraie. Je rijdt met een kronkelweggetje dwars door de sinasappelboomgaarden. Alleen: waarom in het Frans? dat komt door de eigenaren die uit Frankrijk komen. Het is een keurig campinkje, netjes, mooi sanitair, mooi zwembad, misschien haast iets te aangeharkt voor rustiek kamperen. Maar het ligt dus wel heel rustiek en je wordt in ieder geval niet doodgegooid door Spaanse volkswijken van caravans met voortent allemaal tegen elkaar aan! De plaatsen bevinden zich op terrassen, afgewerkt met natuurstenen muurtjes. Mijn conclusie: past in de gids, zeker wetende hoe moeilijk het is om in Spanje een leuke kleinschalige camping te vinden! De ligging is ook goed: de rust van het binnenland maar slechts een kilometer of 10 naar de zee. Ook vlakbij de hoofdroutes dus handig voor een "one night stand". Omdat het zondag is en rustig op de wegen neem ik de N340/A7 gratis kustweg richting noorden. Niet overal even prachtig maar veel interessanter dan de tolweg. Met de juiste soundtrack erbij en het mooie weer is dit een plezierrit. Af en toe zie je de zee aan de rechterkant. Dit is goed te doen tot voorbij Tarragona. (Door de week met meer vrachtwagens is dat de vraag!) Daar wordt het meer gekriegel door dorpjes dus het moment is gekomen om de tolweg weer op te zoeken en naar Macanet de la Selva te zoeven waar mijn volgende stop is die dag. 

De laatste camping van deze trip! Op de weg terug naar huis in Frankrijk is nu echt alles dicht. Maar hier in Spanje lijkt het nog steeds zomer en treed ik in T-shirt aan bij La Pineda. Dit is een heel bijzondere camping. Op een grote lap grond achter de berg van Macanet de la Selva bouwen ze; zo zou je het kunnen zeggen; hun mini-paradijsje. Ze, dat zijn Harrie en Cobie uit Nederland, Brabant om precies te zijn. De oude Masia (boerderij) is helemaal in originele stijl verbouwd en herbergt ook een paar rustieke maar comfortabele gastenkamers. Rondom het pand is met aandacht voor detail een soort park aangelegd met daarin bloempartijen, vijvers, maar ook een "infinite pool" met uitzicht. Er komt zelfs een vogelpark waar ook vogels in nood opgevangen kunnen worden. De bouw ervan is in volle gang. Wat ook opvalt zijn de leuke van steen gemaakte banken en tafeltjes die her en der verspreid staan. La Pineda is motor-vriendelijk. Je bent er met je eigen motor welkom maar kunt er daar ook één huren. Er zijn diverse routes uitgezet. Je kunt wel zien dat Harrie en Cobie niet stilgezeten hebben en ook staat er nog steeds van alles op stapel. De camping is klein en eenvoudig en heeft 5 plaatsen op een apart plateau. De ondergrond bestaat uit harde grond. Naast het toerisme is er ook een export bedrijf voor Spaanse en Portugese tegels begonnen, dus mocht je op zoek zijn naar mooie tegeltjes, ook dan kun je hier terecht! Je vindt La Pineda op onze app, onze site en in de nieuwste Spanje gids, die net uit is. Dat was het voor wat betreft de lange roadtrip naar Spanje. (5000 km) Ik heb er nog wat meer gemaakt: o.a in Duitsland en Frankrijk. Waarover in latere blogs meer info. Ik ben nu bezig met de planning van de roadtrips voor 2017. Houd ons blog in de gaten!

Onderweg naar het zuiden rijd ik meestal langs Luik. Je kunt er dwars doorheen, is buiten de spits goed te doen. Je kunt er ook omheen via de westkant maar dat is wel 20 km extra over een drukke, saaie weg. Aan de oostkant kun je er ook omheen langs Verviers. Daarna kun je via een gewone weg door het plaatsje Theux weer terugkomen op de "Route du Soleil". Theux heeft een gezellig plein in het centrum met een paar leuke restaurants en terrasjes. Net buiten Theux bij het dorp Jevoumont ligt een mooie, luxe en toch rustieke camping: L' Escargot. Een goede locatie om het noordelijk deel van de Ardennen te verkennen en ook de stad Luik, die veel mooier is dan je denkt als je op de grote weg zit! Het verschil met veel andere rustieke campings is dat deze superluxe is. Het rustieke is er zeker: kleinschalig, landelijk gelegen, rustig en groen. Ze hebben één van de mooiste sanitair gebouwen die ik ooit heb gezien, en ook wellness, jacuzzi etc. Gezien de luxe hangt er begrijperlijkerwijs wel een iets hoger prijskaartje aan. Je kunt er ook comfortabele tenten huren. Ik bezocht deze camping op een stralende herfstdag, genoot van het uitzicht en besprak met de sympathieke eigenaresse Tineke de duidelijke doelstellingen van de camping: hoge luxe en rust in een rustiek kader. De camping richt zich voor die maximale rust wel vooral op volwassenen. Je vindt deze camping in onze gids: Rustiek kamperen in Nederland en België. 

Na mijn vertrek van L' Escargot ging ik niet terug naar de "Route du Soleil". Mijn volgende doel lag ten zuiden van Trier en er is een redelijk goede weg via Malmédy-Prüm-Bitburg richting Trier. Bij Bitburg kun je een heel stuk afsnijden door de 51 te nemen maar dat plannetje ging die dag niet door... Door wegwerkzaamheden (komt nogal eens voor bij onze oosterburen!) moest ik helemaal omrijden over de A1. Gek genoeg is hier in geen velden of wegen een benzinepomp te vinden en op mijn laatste dampen moest ik tijdens spitsuur Trier in om een pomp te zoeken! Met een volle tank was het daarna nog zo'n 30 km naar het zuiden naar Losheim. Hier ligt een camping die ik graag wilde zien: Landgut Girtenmühle (voorheen Landhaus). Na een wat rommelige periode is deze camping in 2016 overgenomen door een groep enthousiaste jonge mensen. Deze blazen het project nieuw leven in en maken er weer een levendige en fijne camping van. Dit gebeurt op milieu verantwoorde wijze. Toen ik er aankwam was het voor de tijd van het jaar nog steeds heel warm en ik werd vriendelijk ontvangen, van een biertje voorzien en rondgeleid door Vincent, de bedrijfsleider. Er was al een hoop gebeurd: een geweldig leuke en rustieke buitenbar met terras was net klaar, het sanitair had een goede opknapbeurt gehad en lelijke oude caravans waren weggehaald. Voorbereidingen voor het openingsfeest waren in volle gang. De camping ligt heel mooi en rustig in het groen en er is ruimte genoeg op diverse velden en terrassen. Ook zijn er plannen voor een eetgelegenheid met veel zelf gekweekte groenten, vegetarische gerechten en anders in ieder geval verantwoord vlees. Nu kun je in het dorp (te lopen) lekker eten in de dorpskroeg. Uiteraard met een grote pot weissenbier! Vanaf de camping loop je ook zo diverse wandelroutes op die volgens kampeerders die ik er sprak betoverend mooi zijn! Ik had daar zelf helaas geen tijd voor. Ik sliep die nacht overigens in één van de drie wijnvaten die zijn omgebouwd tot trekkershut, erg leuk. Rustieke campings zijn in Duitsland vrij zeldzaam dus ik ben blij met dit initiatief op Girtenmühle: een aanrader. Je vindt de camping ook op onze site.